این خاطره را در سایت استاد علامه محمد تقی جعفری خواندم و واقعا از عظمت روح و شیفتگی ایشان نسبت به علم و دانش شگفت زده شدم!
با داشتن چنین الگوهایی ما دنبال چه میگردیم!؟

ما افتخار داشتیم چند سال در همسایگی استاد جعفری واقع در فلکه دوم صادقیه ، بلوار آیت الله کاشانی سکونت داشته باشیم . در همسایگی ما و ایشان، پیرمردی آهنگر وجود داشت که در منزل خود کار می کرد.

من در یک روز گرم تابستانی ـ حدود ساعت 5 بعد از ظهرـ با هماهنگی قبلی برای طرح موضوعی به خدمت او رسیدم . ایشان طبق معمول در کتابخانه خود، مشغول مطالعه و نوشتن بودند. در حین طرح سؤالم ، صدای پتک همسایه که به آهنگری مشغول بود، به گوش می رسید. به ایشان عرض کردم : اگر صدای پتک و چکش این شخص مزاحم کار شماست ، من می توانم بروم و به ایشان تذکر بدهم تا حال شما را مراعات کند.

وی در جواب این سخن من گفت: نه ، مبادا به او چیزی بگویید. چون من وقتی در کتابخانه ام از مطالعه و نوشتن احساس خستگی می کنم ، صدای پُتک و چکش این پیرمرد، نهیب می زند و به من قدرت می دهد، و با خود می گویم : آن پیرمرد در مقابل کوره گرم آهنگری چکش می زند و خسته نمی شود، اما تو که نشسته ای و مطالعه می کنی و می نویسی ، خسته شده ای؟ بنابراین ، صدای کار این پیرمرد نه تنها مایه اذیت نیست ، بلکه با شنیدن صدای چکش او، قدرت مجدّد می گیرم و دوباره مشغول مطالعه یا نوشتن می شوم .

علامه محمد تقی جعفری به زیبای در کتاب ارزشمند ترجمه و تفسیر نهج البلاغه اشاره می کنند که فقر روحی مهمتر از فقر اقتصادیست و اگر این فقر برطرف شود امید به رفع مشکلات اقتصادی هست ولی وضع خوب اقتصادی خودش میتواند به فقر روحی منجر شود این بخش کتاب جلد دوم صفحه 269 270 در ادامه آمده:
اى کاش آن جمله معروفى را که یکى از انسان‏شناسان انسان دوست گفته است، در سر فصل هر کتاب مربوط به انسان بنویسند.
مضمون جمله این است که «اگر بمقدار اشک‏هایى که در باره شکم‏هاى گرسنه ریخته مى‏شود، اشک‏هایى هم در دلسوزى به روح‏هاى گرسنه سرازیر مى‏گشت، نه شکم گرسنه‏اى در روى زمین باقى مى‏ماند و نه انسانى از خود بیگانه.» بنظر مى‏رسد این یکى از آن جملات نهایى و سازنده است که در باره ریشه‏ کن کردن بى‏نوایى و بیچارگى‏ها گفته شده است.
گریه بر شکم‏هاى گرسنه و بدن‏هاى برهنه، عکس العمل نوعى از بى‏نوایى آدمیان است که عامل شایسته‏ اى براى آماده شدن انسان‏ها به ریشه‏ کن کردن فقر اقتصادى میباشد. ولى تجربه و مشاهدات تاریخى بروشنى نشان داده است که فقر اقتصادى اغلب مستند به فقر روحى انسان‏هایى بوده است که، حیات مطلوب خود را، در تورم خود طبیعى بوسیله مواد اقتصادى و ثروت و مالکیت‏هاى بیحساب خلاصه مى‏کردند.
باضافه این که در هیچ جامعه‏اى و در هیچ دورانى رهایى از بى‏نوایى اقتصادى علّت صد درصد رفاه و آسایش اخلاقى و فرهنگى و حقوقى انسان‏ها نبوده است.
بهترین شاهد این واقعیت، انتشار کتابهایى در فلسفه پوچى در کشورهاى متمدن امروزى است که مى‏توان گفت: مسائل اقتصادى آنان در درجه‏اى است که حدّاقل موردى براى ریختن اشک بر شکم‏هاى گرسنه و تن‏هاى برهنه‏شان ندارند.

خبری که ادامه نوشته ای من امده را بخوانید و با خودتان فکر کنید که ایا ما ساده نخواهیم بود اگر به رفع تحریمهای ظالمانه علیه کشورمان دل خوش کنیم؟!
22 دفعه اجماع جهانی بر محکومیت تحریمها علیه کشور کوچک کوبا طی بیش از 50 سال !!!
امریکا با بی شرمی مقابل خواست همه جهان ایستادگی میکند و عملا دموکراسی و حقوق بشر و هر نوع معیار عقلی و انسانی را زیر پا گذاشته و ندیده میگیرد!
حالا ما بجای ایستادن روی پای خودمان میخواهیم با مذاکره ی با امریکا و از طرفی ایجاد وجهه مثبت بین المللی تحریمها را لغو کنیم !
آیا اگر همه جهان هم جمع شوند تحریم لغو میشود؟؟؟ امریکایی که خود قربانی سرمایه داران صهیونیست شده، چه موقع دست از سیاستهای یکجانبه برمیدارد؟؟؟ چه موقع اسراییل نابود میشود ؟؟ آیا راهی که ما پیش گرفته ایم به نابودی این رژیم خواهد انجامید؟؟

مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ای به اتفاق آراء‌ ، برای بیست و دومین بار تحریم اقتصادی آمریکا را علیه کوبا محکوم کرد.


به گزارش پایگاه اراده ملی به نقل از خبرگزاری رویترز ، وزیر امور خارجه کوبا گفت این سیاست آمریکا درقبال کوبا که از سال 1959 به اجرا درآمده ، وحشیانه و معادل نسل کشی است.مجمع عمومی سازمان ملل متحد که 193 عضو دارد ، با 188 رای موافق ، این قطعنامه غیر الزام آور را با عنوان « ضرورت پایان یافتن تحریم اقتصادی ، تجاری و مالی آمریکا علیه کوبا » تصویب کرد.


تنها طرفی که در دادن رای مخالف به این قطعنامه به آمریکا پیوست ، رژیم صهیونیستی بود.


سال گذشته نیز قطعنامه ای مشابه با همین تعداد رای موافق تصویب شد و تنها تفاوت آن این بود که کشور کوچک پالائو در اقیانوس آرام به همراه اسرائیل و آمریکا به این قطعنامه رای مخالف دادند. در رای گیری امسال در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، پالائو به همراه میکرونزی و مارشال که هر سه از جزایر اقیانوس آرام هستند رای ممتنع دادند.


باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که پیش از به عهده گرفتن ریاست جمهوری این کشور گفته بود قصد دارد در روابط خصمانه دیرینه آمریکا و کوبا تجدید نظر کند به این وعده خود عمل نکرد و باعث ناامیدی دولت کوبا شد.


برونو رودریگز وزیر امور خارجه کوبا در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت آسیب های انسانی ناشی از تحریم های اقتصادی ، تجاری و مالی آمریکا قابل محاسبه نیست.


وی افزود این تحریم ها که مشکلات زیادی را برای مردم کوبا بوجود آورده نقض گسترده ، آشکار و نظام مند حقوق بشر است. در حقیقت ادامه این سیاست آمریکا پس از 53 سال ، مسئله غیر عادی و وحشیانه است.


رودریگز تصریح کرد خسارت اقتصادی که به علت این تحریم ها به کوبا تحمیل شده معادل یک تریلیون و 126 میلیارد دلار است و این تحریم ها را براساس کنوانسیون 1948 ژنو می توان یک نسل کشی توصیف کرد.


رونالد گودارد سفیر آمریکا این قطعنامه را رد کرد و گفت اگرچه واشنگتن از برخی تغییرات اخیر در کوبا استقبال می کند اما این کشور همچنان یکی از محدود ترین نظام های اقتصادی است.


اتیوپی به نمایندگی از کشورهای آفریقایی ، ایران به نمایندگی از 120 کشور عضو جنبش غیر متعهدها ، هند ، مکزیک ، چین ، اکوادور ، روسیه ، بولیوی و اندونزی از کشورهایی هستند که از این تحریم های آمریکا علیه کوبا به شدت انتقاد کرده اند.